Dzieci, szczególnie te starsze, idą do szkoły. Choć nazywa się to studia … to czy komuś zależy na samodzielności i kreatywności tych młodych ludzików, trudno powiedzieć. Takie o to dylematy albo dyrdymały wypełniają głowę „słomianego wdowca”. Pani ArGutowa chodzi jeszcze po Sudetach z kumpelami. Mam, więc czas na niespanie i stwarzanie mieszkania i jego najbliższego otoczenia „po mojemu”.

Wakacje uznaję za udane. Jak co roku była pomoc Joli. Przy okazji będąc w Brodach (Kurpie) na festynie dowiedzieliśmy się, że samorządy świętują 20 lecie jakiś zmian prawnych na jednym szczeblu i 25 lecie zmian na innym szczeblu. Pewnie dlatego pan Jacek Majchrowski „przeurzędował” 4 amerykańskich prezydentów a w gminie Baranowo niezmiennie urząd wójta sprawuje pan Henryk Toryfter, który był tak miły i o tych zmianach w samorządowych przepisach jak i rocznicach poinformował. Z mojej perspektywy konsumenckiej, bo jakby nie patrzeć jestem konsumentem usług administracyjno – biurokratycznych. To od zmian ustrojowych w Polsce trwa nieustanna walka „miasta” z „państwem”. Myślę, że teraz przewagę ma „państwo”. Stwierdzam to choćby po tym, że od marca do teraz przejeżdżałem przez Polskę z południa na północ 4 a może nawet 5 razy i za każdym razem S7 rosła, przybywało jej. Także koleżeństwu, które się wybiera do Ojrzanowa, troszku zazdroszczę. Jadąc z Krakowa na pewno będą jakieś nowości na drodze S7.

Choćby znaki i ograniczenia prędkości na tym ostatnio oddanym do użytku odcinku drogi przy wjeździe do Osobliwości (Warszawę pieszczotliwie nazywam osobliwością czy czarną dziurą), znikną. Jak ostatnim razem wracałem do Krakowa wciąż było ograniczenie 80. Mapa będąca częścią systemu infotainment w samochodzie nie ogarniała, Gugiel się gubił jedynie Yanosik ze swoimi mapami Open Street Map dawał radę. Panowie zaś policjanci suszyli i z niezadowoleniem kiwali głowami, że na znaku 80 a wszyscy tak jakoś raczej 120 chyba widzą. I było miło mimo takich różnic i bezpiecznie mimo rozbieżności w prędkości.

Kilka następnych notek zafunduję nawigatorom z opisem tego co zobaczyłem na 3600 km wyprawy po Skandynawii i 1200 km w Hiszpanii. Termicznie sierpień w Skandynawii był bardzo zbliżony do września w Hiszpanii. W Skandynawii liczyłem na frajdę, plan trasy był poza mną. Natomiast wywierałem presję, żeby jechać przez Odda-ę, takie fajne miasteczko z fiordem, trasami turystycznymi, które zobaczyłem w serialu „R.I.P Henry”. Tak to już jest, jednych ciągnie do Fjällbacka dla wybrzeża szklerowego a innych dla tej babeczki co pisze kryminały. Moja frajda zasadzała się na tym by przyjrzeć się czy skandynawski protestantyzm, egalitaryzm i bezwzględne oddanie państwu to bardziej mit czy bardziej codzienność. Dla lepszego kontaktu z tubylcami zabrałem ze sobą zestaw „ewangelizacyjny”.

I, kurcze w przypadku Norwegów miałem dobre intuicje.

Żubrówka „ewangeliaztorka” wróciła i jest szansa, że ruszy w kolejną wyprawę misyjną. Szoty zaś trafiały w miejsca, gdzie mnie się podobało. Na kempingu gdzie zrobiłem to inscenizowane zdjęcie, jego opiekun/właściciel, jak mu tłumaczyłem co to ta, Żubrówka. Przerwał i z miną znawcy wszedł był w słowo, mówiąc – Żubrówka. Znana marka. No i co mogłem dodać, jesteśmy tam znani z dobrej strony.

Największe wrażenie na mnie zrobił lodowiec i to z jaką łatwością przeciętnie wysportowany 50 latek może na niego wleźć.

Dostałem mnóstwo "kciuków w górę" jak wbiegałem „za pierwszym razem”. Może tym co na mnie patrzyli się wydawało, że taki twardziel w podkoszulce wbiega. Ale odzież termiczna była i kurtka w plecaku. No i fajnie było "zaszpanować" koszulką nabytą u, naszego ulubionego rysownika, szacun Pointblack.

---

tagi: hiszpania  wakacje  praca  ludzie  protestantyzm  skandynawia 

	ArGut
	3 października 2023 11:34

4     873    2 zaloguj sie by polubić