Jest taki YouTuber, Ross Scott (notabene to mieszkający w Polsce i ożeniony z Polką Amerykanin), który prowadzi ostatnio międzynarodową kampanię przeciw "zabijaniu gier komputerowych". Chodzi mu ogólnie o to, że wydawcy sprzedają gry wymagające centralnych serwerów, nawet gdyby teoretycznie dało się w nie grać bez takiego serwera, a potem po pewnym czasie je zamykają, czyniąc grę, którą klienci niby kupili na własność, na zawsze niedostępną. Kampania ma w zamyśle przymusić wydawców do opracowywania "end of life plan", żeby w gry dało się dalej grać po zakończeniu oficjalnego wsparcia producenta, albo chociaż by musieli oni otwarcie mówić klientom, ze wcale nie kupują gry na własność i może ona zostać im odebrana w każdym momencie. Kampania działa w wielu krajach, ale właśnie o Ameryce mówił on, że nie ma na to szans, biznes ma za dużą kontrolę nad prawodawstwem; główna jego nadzieja w Europie.

Nawet dałem się przekonać do podpisania jego petycji do brytyjskiego parlamentu, ale natychmiast gdy to zrobiłem premier zapowiedział wybory, a ja dostałem maila, że w tej sytuacji odpowiednia komisja zostaje rozwiązana i petycji nie rozpatrzy. Nie wiedziałem, że mam taką moc!

Gry UROSŁY do takiego poziomu, że spokojnie rywalizują z treściami wideo. Takie seriale jak The Last of US i Fallout powstały z pierwowzoru, który był grą.

I tego kontentu mimo, że trafi do komputera i mimo,że można go złapać nie można go zreinterpretować/ nie jest to łatwe.

Kiedyś GRY były niszą, zabawką dla dzieci ... a dziś to wielomiliardowy przemysł.

Okazuje się, że są ludzie, którzy lubią płacić po kilka, kilkanaście razy za to samo...:)...tylko, że pod innym tytułem i tylko w troszeczkę zmienionej stylizacji graficznej. No ale biznes ratyją recenzenci gier i krytycy filmowi - oni udowadniają, że czarne jest białe, a białe czarne, że mamy "ansolutnie nowatorski" styl itp. 

Ludzie lubią płacić, bo nie lubią archiwizować...:). Tak więc cały wysiłek branży skupia się na przedstawianiu archwistów, jako gamoni, durniów i w ogóle drętwych gości, którzy być może czasem się przydają (w filmach kryminalnych), ale i tak cały splendor spływa na tych, ktorzy do nuch przyszli po radę. Czyli archiwista to ma być taki frajer, wykorzystywany przez innych. Stąd hasło "Nie bądź archiwistą - kup ten sam produkt jeszcze raz".