Tytuł ma niby odzwierciedlać dalszą treść w moim zamiarze odzwierciedla pewną kaznodziejską metodę, którą drodzy nawigatorzy uważam, za szkodliwą a stosowaną chętnie albo przynajmniej od czasu do czasu, także dla mnie stała się obserwowalną. Jak słucham takiego kaznodziei, który właśnie zastosował rzeczoną metodę to odnoszę wrażenie, że on sam nie wie kiedy ta metoda może zadziałać i jak wskazać, że ona jest skuteczna. Chodzi o to czy w Niebie spotkamy Hitlera? Ja bym go nie chciał spotkać a pana Marviego Heemayera i owszem …

Postać pana Marviego nie jest tak malownicza jak postać pana Adolfa Hitlera nie mniej jego historia odcisnęła się jakimś piętnem na historii jego miasta, stanu a nawet Ameryki. Jego ciało zostało pochowane w miejscu znanym jedynie rodzinie a pojazd pieszczotliwie nazwany KillDozer, który zbudował aby pozbyć się niemocy, w którą osaczyła go demokratyczna władza, rozebrany, pocięty na kawałki i rozwieziony po różnych złomowiskach w tejże Ameryce.

Najważniejsza różnicą między panami Heemayerem i Hitlerem, są osiągnięcia życiowe. Panu Marviemu nie można przypisać, żadnego odebranego życia … Pan Adolf zaś odpowiada za niesłychanie banalną ale masakrycznie brutalną hekatombę i programowaną zagładę milionów żyć. No i tu może powstać ta właśnie wątpliwość, że pan Adolf nie mógłby tego zrobić bo przecież nie strzelał … we mnie ta wątpliwość nie powstaje. 

I tu dygresja, taka dłuższa, rzecz o odpowiedzialności. Każde dziecko w świecie Najlepszych Niemców wie, że za zespół odpowiada SZEF. Przykładów jest ogrom ja wymienię dwa. Pierwszy taki bardziej dla dzieci ale przez to może i bardziej uniwersalny w dzisiejszym odbiorze może tak za panem Dawkinsem, memiczny. Chodzi o bajkę Dawno, temu w trawie. Historia jakby żywcem wyjęta z życia politycznego. Mamy mrowisko, mnóstwo jednakowych mrówek, no i w tymże mrowisko następuje transfer władzy, młoda królowa przejmuje schedę po matce. To bajka blisko 30 letnia gdzie jeszcze dbano o zgodność z naturą i biologią, dziś to pewnie młody król mrówek odbierałby władzę, żeby była różnorodność. Wróćmy do historii, krolewna kumpluje się z Flikiem, takim odlecianym mrowkiem. Na tamte czasy jak i dzisiejsze może on być personifikacją wizjonerstwa i automatyzacji. Co oznacza, że ma wywalone na tradycję i nie chce chodzić i zbierać jak mrówkom przystało a wprowadza kombajny, taką nowoczesność w mrówczym kopcu. Kończy się to źle bo haracz uzbierany dla koników polnych przepada. I tu widz zarówno dziecięcy jak i rodzicielski zastanawia się kogo reprezentują w demokratycznym świecie koniki polne odbierające rokrocznie haracze od pracowitych i zmotywowanych mrówek? No i jak całe mrowisko w napięciu czeka, żeby se te koniki polne wreszcie zabrały haracz i odleciały bez świadomości, że Flik wie, że tak nie będzie gdyż jego jakże skuteczny kombajn odleciał cały haracz. Na scenie pojawia się Hooper i wypowiada frazę, do której stworzyłem koleżeństwu cały ten opis. Nie ważne, że jest tranzycja, nie ważne, że jest młoda królowa, nie ważne, że jakiś tam wynalazca przegiął był z nowoczesnością. Ważne, że mrówki zbierają a koniki zabierają to co mrówki nazbierają. Pewnie się domyślacie co robi Flick pisze do Unii Mrówczej, żeby zalał jego mrowisko deszcz ziaren z Mrówczego Programu Odbudowy. Żartowałem! Flick tworzy nowe okoliczności, żeby zmienić zasady gry, są to takie słabe okoliczności, które dzięki jego zaangażowaniu zostają wsparte przez Matkę Naturę i obserwowalnie i skutecznie wpływają na pozycję mrowiska Flicka. Więcej nie spojleruję polecam zobaczyć bajkę. Rodzicom z dziećmi czy dziadkom z wnukami. Albo wszystkim naraz.

Drugi przykład pokazano w historii króla Dawida, a kinematografia Najlepszych Niemców ujęła go co dopiero zakończonym serialu Dom Dawida. Nie spojleruję polecam zobaczyć. Co prawda moje okoliczności sprawiają, że finałowy odcinek dopiero przede mną ale domyślam się, że finał nominalnie będzie starotestamentowy, a w wymowie nowotestamentowy. Jak pamiętacie podkasty pana Jordana Petersona z cyklu Historie Biblijne to one zdobyły taką oglądalność pewnie dzięki temu, że pan Jordan stworzył nowe okoliczności do czytania Nowego i Starego Testamentu. Te nowe stworzone okoliczności są na tyle skuteczne i inkluzywne, że możemy na Stary Testament patrzeć zarówno midraszowo-talmudycznie jak i profetyczno-mesjanistycznie.

Także proszę zrozumcie mnie drodzy koleżanki i koledzy, że jak piszę Donald Hitlerowiec to nikogo nie chcę obrazić. Tworzę jedynie nowe okoliczności. Nawet dla siebie. Moje doświadczenie 1 i 2 rządów Donalda, Którego-Nazwiska-Nie-Reklamujemy tak jakby luźno wiązało go z polityką dobrze nam życzących braci hitlerowców z za Odry. Zresztą sam pomysł na braci hitlerowców, takich “dobrych” Niemców co to przypadkiem zostali wmanewrowani w II Wojnę Światową też możemy przypisać nowym okolicznościom, które tworzył i stworzył dobry kanclerz Willy Brandt pokojowy laureat nagrody nobla.  

Możecie mnie zwrócić, drodzy nawigatorzy, uwagę, że w tym okładaniu się na nazimy, faszyzmy i hitleryzm wszystko wygląda identycznie. I niemieccy żołnierze maszerujący z pochodniami za pani kanclerz Merkelowej w charakterystycznych hełmach i politycy, których ubierają w mundury hitlerowców. Czy figura, której używam do opisu pana Donalda. No, ale nie jest to prawda. Jednym wolno a drugim wolno trochę mniej powiecie, no tak bo jedni ubierają u mundury hitlerowców, takich dobrych Niemców co to tylko chcieli robić swoje kariery, bo byli młodzi i urodzili się w złym czasie. A inni ubierają w mundury SS o … i to wtedy jest prawdziwe zło …

Jak to na Wyspie Brytanii, gdy stara wesoła anglia się bawiła … jak to wam drogie koleżeństwo nie tak dawno linkowałem. No więc jestem czysty i współczujący ponieważ pana Donalda w nic nie ubieram. Choć chyba jednak ubieram, ubieram go w odpowiedzialność polityczną, którą ponosi jako kierownik i szef naszego państwa, które póki co nazywa się Polska. Działania pana Donalda powinny być na chwałę Rzeczypospolitej i dla dobra mieszkańców Polski, i tych co na niego głosowali i tych co na niego nie głosowali. A jak pan Donald ma problem z rozumieniem tego komunikatu po Polsku to może trzeba mu to powiedzieć po Hitlerowsku? 

Kończąc polecę książkę Lęk wydaną przez Copernicus Center pana Josepha LeDoux. Wszystkie postacie w tej opowieści jak i jej autora łączy to, że odczuwają lęk i strach i są to naturalne mechanizmy, które według pana Josepha LeDouxa są i już. A jak was interesuje po co w ogóle się tym zajmować, to po to, żeby się lepiej poznać i dzięki temu łatwiej zmieniać okoliczności, jak przeszkadzają. A nie jedynie liczyć na współczucie, jak nas biją i martyrologię jak nas wrabiają w to czego nie zrobiliśmy ani nawet o tym nie myśleliśmy.

Nie mogą z oczywistych powodów napisać wam drodzy nawigatorzy czy w Niebie spotkamy Marviego czy Adolfa, to nie moje zadanie ani moja odpowiedzialność. Choć … co nieco mogę napisać, spotkamy tam Dawida z domu Dawida i on nam powie, jak go tylko będziemy w stanie rozpoznać, jak bardzo scenarzyści Domu Dawida podkolorowali o nim opowieść.

---

tagi: niebo  hitler  strach  heemayer  lęku. 

	ArGut
	5 kwietnia 2025 08:39

5     550    2 zaloguj sie by polubić